4. Saksofon w całości

Jeśli potrafisz już czysto rozpocząć dźwięk, sprawić by był stabilny i poprawnie go zakończyć, możemy fajkę z ustnikiem połączyć z największą częścią instrumentu, czyli korpusem.

Upewnij się, czy śruba stabilizująca fajkę na korpusie nie jest dokręcona, delikatnie włóż fajkę w otwór u góry saksofonu. Ustaw fajkę tak, aby ustnik był w osi pierścienia służącego do mocowania paska, po czym dokręć śrubę.

Podczas korekt ustawienia fajki również dbaj o to, aby odkręcać i przykręcać śrubę. Metal także się wyciera i po pewnym czasie złego wykonywania tej czynności może się okazać, że fajki nie da się ustabilizować.

Zaczynamy!

Przygotuj się do gry na saksofonie, wykonując kolejne kroki w odpowiedniej kolejności.
Usprawni to Twoje działania i pomoże uniknąć uszkodzeń instrumentu, ustnika czy stroika.
Przygotuj saksofon:

  1. Zwilż stroik.
  2. Załóż pasek na szyję.
  3. Wsuń ustnik na fajkę.
  4. Przymocuj stroik do ustnika.
  5. Powieś saksofon na pasku, chwytając go za czarę głosową (mechanizmy saksofonu są delikatne, dlatego lepiej unikać wywierania na nie siły podczas podnoszenia).
  6. Zamocuj przygotowaną wcześniej fajkę.
  7. Skoryguj długość paska, aby czuć się komfortowo podczas gry. Głowa z ustnikiem w ustach powinna być w naturalnym położeniu.

Prawidłowa postawa

Stań prosto, ale swobodnie, z lekko rozstawionymi nogami.

Nigdy nie trać kontaktu ręki z saksofonem. Nawet najlepszy pasek może nas niemiło zaskoczyć. Upadek instrumentu może spowodować poważne uszkodzenia.

Kciuk lewej ręki połóż na podpórkę poniżej klapy oktawowej w ten sposób, żeby mógł ją przycisnąć bez przesuwania się i bez odrywania od podpórki.
 
Kciuk prawej ręki (tylko ten palec nie będzie brał udziału w grze) podtrzymuje saksofon pod podpórką z tyłu saksofonu. Pozostałe palce spoczywają naturalnie na otwartych klapach.

Dolną część saksofonu (łuk) opieramy w okolicy prawego biodra.
Dzięki temu unikniemy nadmiernego wygięcia nadgarstka prawej ręki.

Kiedy saksofon wisi na pasku, a prawa i lewa dłoń są na odpowiednich miejscach, możemy wziąć ustnik do ust, opierając na nim górne zęby. Siła powstała podczas tego oparcia dodatkowo stabilizuje instrument.

Zwracaj uwagę na to, żeby zawsze delikatnie opierać górne zęby na ustniku. Oprócz stabilizacji instrumentu, pomoże Ci to w lepszej kontroli dźwięku.

Poniżej numeracja palców oraz diagram symbolizujący układ klap saksofonu, którym będziemy posługiwać się, poznając kolejne dźwięki. Na diagramie znajdują się klapy, odpowiadające zakresowi dźwięków poznawanych w podręczniku.

Lewa ręka oraz prawa ręka nigdy nie zmieniają miejsca podczas gry. Zmienia się tylko konfiguracja zamkniętych i otwartych klap. Opisując użycie odpowiednich palców do danego krycia klap, posługujemy się terminem aplikatura (palcowanie).

Pięciolinia służy do zapisu nut

Nuty umieszczamy na liniach i polach, które liczymy od dołu.

Lewa ręka

Kiedy zamkniemy otwory pod klapami, używając 2, 3 i 4 palca oraz wydobędziemy dźwięk (jak podczas ćwiczeń na samej fajce), otrzymamy dźwięk g1

W notacji muzycznej używamy różnych kluczy, czyli znaków na początku pięciolinii.
Grając na saksofonie, piszemy i czytamy nuty w kluczu wiolinowym.

Początek klucza wiolinowego wyznacza miejsce dźwięku g1

g1 leży na drugiej linii

Wykonaj ten dźwięk, wsłuchując się w jego barwę i zwracając uwagę na wszystkie elementy, które wypracowałeś do tej pory:

  • początek dźwięku,
  • utrzymanie stabilnego dźwięku,
  • koniec dźwięku.

Jeśli czyste rozpoczęcie dźwięku g1 będzie sprawiało Ci problemy, odłącz fajkę i wróć do poprzednich ćwiczeń.

Jeśli jesteś gotów, graj długi dźwięk g1 (na tyle, na ile wystarczy Ci powietrza), wsłuchując się w jego barwę i intonację. Nastrój saksofon kierując się podanym dźwiękiem lub za pomocą tunera.

Określając wysokość, czyli tzw. „strój”, zawsze robimy to względem dźwięku a1. Tuner powinien być ustawiony tak, aby częstotliwość dźwięku a1 = 440 hz. Wszystkie nagrania w podręczniku również są w stroju a1 = 440 hz. Pamiętaj, że jeśli nie zmienisz ustawień tunera, zagrany przez Ciebie dźwięk g1 będzie wskazywał inną wysokość (zasada transpozycji). Najważniejsze, aby podczas grania dźwięku tuner wskazywał poprawną intonację, niezależnie od tego, który dźwięk będziesz grał i jaką nazwę wyświetli urządzenie. Nie przejmuj się jeśli opis wydaje się skomplikowany, korzystanie z tunera jest bardzo intuicyjne i na pewno nie będzie sprawiać Ci problemu.

Na tym etapie nauki najważniejsze jest myślenie o swoim ciele. Kontroluj wszystkie procesy, które zostały wcześniej opisane.

Wszystkie procesy, mające wpływ na grę (postawa, trzymanie instrumentu, układ palców,
ułożenie ust i mięśni wokół, praca języka, zadęcie), nazywamy aparatem gry.

Copyright © 2023 Adam Wojtasik | Created by Alproject